Blessurerevalidatie en pijnmanagement
Blessures
Bijna alle sporters krijgen gedurende het leven te maken met blessures. In bepaalde disciplines ligt de frequentie hoger zoals de contactsporten of sporten waarin de competitieperiode zeer druk is en de kans op herstel dus klein.
Stressoren
De kans op blessures heeft niet alleen te maken met de blessuregevoeligheid (lichamelijke kenmerken) van de sporter, maar ook met de aanwezige stressoren (levensveranderingen, dagelijkse ongemakken) en draagkracht van de sporter. Met draagkracht worden mentale vaardigheden bedoeld zoals kunnen ontspannen, constructief of oplossingsgericht denken, gepaste doelen kunnen stellen en een bepaald stressniveau kunnen hanteren.
Mentale training
Mentale training en psychologische begeleiding kunnen een bijdrage leveren aan de emotionele verwerking van een opgelopen blessure en de omgang met pijn. De begeleiding zal onder anderen gericht zijn op het versterken van de draagkracht en op het leren omgaan en toelaten van de pijn (lichamelijke en emotionele pijn).
Preventief valt er vaak ook nog winst te behalen. Men kan denken aan een blessurevriendelijke trainingsfilosofie, het vergroten van de zelfkennis bij de sporter & performer, bewuster worden van stressvolle omstandigheden of het aanleren van specifieke mentale vaardigheden.
Angsten
In sommige gevallen is het bieden van steun of het trainen van belangrijke mentale vaardigheden niet genoeg om de angst te doen afnemen. In die gevallen gaat het meestal om angst die niet alleen te maken heeft met een prestatie leveren. Traumatische gebeurtenissen kunnen ook bij sporters & performers tot een ernstige angstproblematiek leiden. Een extreem voorbeeld was het geval met Monica Seles, die met een mes in haar rug gestoken werd tijdens een tenniswedstrijd door een toeschouwer, een gekke fan van haar grote rivale Steffi Graf. In Onoverwonnen (Monica, from fear tot victory) beschrijft Monica Seles op indrukwekkende wijze haar gevecht tegen de angst met behulp van een psychotherapeut. Andere voorbeelden van traumatische gebeurtenissen kunnen zijn: ongelukken, valpartijen, blessures, ernstige faalervaringen…
Pijn als vijand of vriend?
Door het direct of indirect volgen van sporters vanuit diverse disciplines is wel duidelijk geworden dat zij ervaringsdeskundige geworden zijn op het gebied van pijn en over een hoge pijndrempel beschikken.
Soms wordt de relatie tot pijn als een haat-liefde relatie beschreven:
´De pijn is een traag proces. Je voelt de pijn van ver aankomen. Bij het startschot denk ik `ik voel me goed.´ Dan begint de vermoeidheid en het lichaam rebelleert. Dat is de rauwe realiteit: jouw wilskracht tegenover de agonie die zich installeert. Wat dan gebeurt, is dat jouw geest naar gekke plaatsen kan gaan. Maar ik heb het altijd zalig gevonden. Ik haat de pijn, maar ik hou er ook van. ´(Iron-man winnaar Chris McCormack)
Bij duursporten bijvoorbeeld is het kunnen omgaan met pijn iets onvermijdelijk en een belangrijke kwaliteit. Er bestaan diverse strategieën en technieken die een bijdrage leveren aan het ´managen´ van de pijn. Deze technieken kunnen verdeeld worden in twee groepen: diegene die zich richten op het ´controleren´ van de pijn en diegene die zich richten op het ´toelaten en accepteren´ van de pijn. Beide type technieken kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan het kunnen verdragen van de pijnsensaties. Welke het beste aansluit is individu en context afhankelijk.
